Τα κύματα και η θάλασσα (διήγημα)

Τεμπέλικα μικρά κύματα που πλατσουρίζουν στην παραλία. Η μεσημεριανή ζέστη αστράφτει πάνω από τη χώρα και κάνει και τους ανθρώπους νωθρούς. Μόνο λίγοι έχουν εγκατασταθεί εδώ μπροστά στις παλιές ψαρόβαρκες. Κοιμούνται στον καυτό ήλιο ή κοιτάζουν προς τη μεγάλη θάλασσα. Καμία ομπρέλα δεν προσφέρει προστασία από τη ζέστη. Η άμμος σέρνεται σε όλους τους πόρους. Ο ηλικιωμένος ψαράς κάθεται επίσης στην άμμο, πιο πίσω. Κανείς δεν του δίνει σημασία.

Η στραβή του πλάτη ακουμπάει σε μια από τις ξεπερασμένες βάρκες. Ένα φθαρμένο καπέλο με φαρδύ γείσο τον προστατεύει από τον καυτό ήλιο. Έχει λυγίσει τα πόδια του και ζωγραφίζει μικρούς κύκλους στη ζεστή άμμο με το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του. Μέχρι πρόσφατα, έβγαινε στη θάλασσα κάθε βράδυ για να ψαρέψει. Ξέρει τα καλύτερα μέρη για να τα πιάσει. Ο πατέρας του του τα έδειξε και εκείνος τα ήξερε από τον πατέρα του. Όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από τη θάλασσα, τον άνεμο, τα κύματα και τα ψάρια. Ίσιωσε λίγο το κεφάλι του, άφησε το βλέμμα του να περιπλανηθεί, ζωγράφισε γωνιώδη σχήματα στην άμμο με τα αγκαθωτά δάχτυλά του και τα θόλωσε ξανά. Ο γιος του δεν είναι ψαράς. Ήδη από παιδί προτιμούσε να βοηθάει τη μητέρα του στη μικρή παμπ του χωριού, εκεί πίσω, στον οδοντωτό βράχο με την κόκκινη άμμο.

Η Αλμπουφέιρα, κάποτε μια μικρή πόλη στο βραχώδες Αλγκάρβε, μεγαλώνει και μεγαλώνει. Εδώ και χρόνια, εξαώροφα έως οκταώροφα τσιμεντένια κάστρα εκτοξεύονται από το έδαφος, το ένα μετά το άλλο. Απλά, λιτά, λευκά, λειτουργικά και νηφάλια, πλαισιώνουν το παλιό κέντρο της πόλης. Είναι κοιτώνες για τους πεινασμένους για τον ήλιο επισκέπτες που έχουν αλλάξει μακροπρόθεσμα τη ζωή της πόλης και των ανθρώπων της. Κάθε καλοκαίρι έρχονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι.

Η μικρή παμπ είναι πλέον μια καλή παμπ του δρόμου στο κέντρο της παλιάς πόλης και η Cataplana στο μενού είναι εδώ και καιρό ένα γνωστό insider tip. Ετοιμάζουν αυτό το στιφάδο σύμφωνα με μια αρχαία οικογενειακή συνταγή, με πολλά κρεμμύδια, ντομάτες που έχουν ωριμάσει στον ήλιο, μερικές πατάτες, χορταστικά λουκάνικα και φρέσκα ψάρια, μερικές φορές και με λίγα οστρακοειδή. Το εφαρμόζουν στην ακόμα κλειστή χάλκινη κατσαρόλα και ανοίγουν το καπάκι μόνο στο τραπέζι. Το πικάντικο-ψαρίσιο άρωμα διεγείρει όλες τις αισθήσεις για ένα πλούσιο γεύμα.

Ένας νεαρός πλησιάζει τον ηλικιωμένο ψαρά με ένα τέτοιο χάλκινο τηγάνι. Δύο κουτάλια βρίσκονται στην τσέπη του στήθους του πολύχρωμου πουκαμίσου του. Η σκούρα επιδερμίδα του, τα ζωηρά μάτια και το λακκάκι στο πηγούνι προδίδουν τη συγγένειά του με τον γέρο ψαρά. "Παππού, έχω κάτι να φάω", φωνάζει μόλις νομίζει ότι βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Ο γέρος σηκώνεται και τον χαιρετάει φιλικά. Απλώνει ένα πανί στην άμμο. Το αγόρι βάζει από πάνω την κατσαρόλα. "Έλα να κάτσεις εδώ, αγόρι μου", τον προσκαλεί ο ψαράς. Και οι δύο κάθονται και κάνουν μια παύση για μια στιγμή πριν ο γέρος σηκώσει το καπάκι. Το υπέροχο άρωμά σου αναδύεται. Μαζί κουταλιάζουν την καταπλάνα. "Θα ξαναβγούμε έξω απόψε;" ρωτάει το αγόρι. Ο γέρος γνέφει. Κάθονται σιωπηλοί ενώ τρώνε και κοιτάζουν προς τη θάλασσα. Τσουγκ, τσουγκ, τσουγκ. Η ατελείωτη έκταση της καταγάλανης θάλασσας φωνάζει όπως ήταν από αιώνες.

Εκτύπωση          Απόρρητο δεδομένων          Εικόνες: pixabay.com