Από το σιτάρι στο ψωμί

Όταν βλέπεις κυλιόμενα χωράφια με σιτηρά, κάποιος σκέφτεται πώς οι άνθρωποι Όταν βλέπεις κυλιόμενα χωράφια με σιτηρά, κάποιος σκέφτεται πώς οι άνθρωποι έφτασαν ποτέ να χρησιμοποιούν τους κάποτε αραιούς, δυσεύρετους κόκκους χόρτου ως τροφή. Δεν είναι περίεργο, γιατί αυτό συνέβαινε πριν από χιλιάδες χρόνια.

Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν για να αλέσουν και να μαγειρέψουν τα σιτηρά χρονολογούνται από την προϊστορική εποχή, όταν σχεδόν παντού στον κόσμο οι άνθρωποι μάζευαν βελανίδια, τα άλεθαν σε αλεύρι ανάμεσα σε δύο πέτρες και τα πότιζαν σε κατσαρόλες για να απομακρύνουν τις πικρές ουσίες. Στη συνέχεια έβραζαν το αλεύρι σε πολτό.

Με το θάνατο των δασών βελανιδιάς, οι κόκκοι των χόρτων, που ήταν πολύ πιο δύσκολο να συλλεχθούν, απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία για τη διατροφή. Τα γεωργικά μέτρα αύξησαν τις αποδόσεις με την πάροδο των αιώνων. Τα δημητριακά έθεσαν επίσης ιδιαίτερες απαιτήσεις στην "τεχνολογία τροφίμων".

Ακόμη και στην αρχαιότητα, τα σιτηρά ξινίζονταν και ψήνονταν σε πλατύ ψωμί, τους προδρόμους των σημερινών ψωμιών μας. Μέχρι πολύ μετά τον Μεσαίωνα, έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στον προσεκτικό διαχωρισμό του πίτουρου από το σιτάρι. Ειδικά στο σιτάρι, η τέχνη του μυλωνά ήταν να παράγει ένα αλεύρι που να είναι όσο το δυνατόν πιο λευκό. Ο αχυρός πήγαινε μόνο στη ζωοτροφή των βοοειδών και καταναλωνόταν από τους ανθρώπους μόνο κατά τη διάρκεια των λιμών.

Σύγχρονες αναλύσεις έχουν δείξει ότι τα περιθωριακά στρώματα του κόκκου του δημητριακού, το πίτουρο, περιέχουν αντισώματα που εμποδίζουν την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών όπως το φυτικό οξύ στον άνθρωπο. Η αφαίρεση του εξωτερικού κελύφους και η χρονοβόρα διαδικασία ψησίματος του ψωμιού με μακροχρόνια και πολυεπίπεδη ωρίμανση της ζύμης διασπά αυτές τις ουσίες - καθιστώντας το σιτάρι πιο υγιεινό και πιο εύπεπτο.

Στοιχεία

Το "ψωμί του σπασίματος" είναι νόστιμο και θρεπτικό στο σχολείο και στη δουλειά.

Φρέσκο ψωμί με βούτυρο και μια πρέζα αλάτι για τους γνώστες.

Το καλό ψωμί έχει καλή γεύση την πρώτη μέρα και εξακολουθεί να έχει καλή γεύση την τέταρτη μέρα - αλλά διαφορετική.

Συγγραφέας: Δρ: Brigitte Neumann

Εκτύπωση          Απόρρητο δεδομένων          Εικόνες: pixabay.com